Vandaag wordt ik 43. Mijn eerste verrassing ontving ik echter al vorige week. Elke eerste zondag van de maand openen wij onze deuren voor een (h)eerlijke biologische, vegan brunch, zo ook vorige week.

En omdat alles vers is, sta ik vroeg op, zodat het huis heerlijk naar vers gebakken brood ruikt en de versgeperste sinaasappelsap nog boordevol vitaminen zit. De soep pruttelt, de havermoutpap gaart traag op een laag vuurtje. De thermomix maakt overuren om enkele waanzinnig lekkere spreads te voorzien en het fruit laat zich van zijn mooiste kant zien in een heerlijk, vers salade.

Net op tijd is de tafel gedekt, wanneer de bel gaat en de gasten arriveren. Nog volop bezig in de keuken, opent mijn zoon de deur. Hij ontvangt onze gasten en haalt mij uit de keuken. Ik kom in de woonkamer en ik zie…. NIEMAND!

Ik fluister naar mijn zoon, en vraag hem waar de gasten zijn. Hij haalt zijn schouders op.

Ik ga dan maar verder naar de inkomhal en zie daar mijn zus staan. Ik ben totaal verbaaasd en eigenlijk ook wel verveeld, want ze komt nu toch wel op een zeer ongelegen moment langs, ik ben aan het werk, dat zou ze toch moeten weten?

Wanneer ik nog een paar stappen verder ga, zie ik ook mijn andere zus, mijn broer, hun partners… Ik begin te tellen, lichte paniek neemt toe, want ik ga niet genoeg plaats hebben, niet genoeg gekookt hebben,…

Het duurt even, maar dan daagt het: de reservaties komen van hen! Onder een vreemd profiel hebben ze het restaurant afgehuurd, als verrassing voor mijn verjaardag, allemaal samen, one big happy family.

Wanneer ik het vandaag opnieuw neerschrijf, gloeit mijn hart opnieuw van zoveel liefde en familiewarmte. Ik ben dankbaar. Ik ben gezegend met enkele prachtexemplaren van familie.

Dankjewel, best family ever.

The best family ever